Οι εκλογές το πρωτο βήμα μακράς πορείας
Τρεις φορές από τη δεκαετία του ΄50 ένα δυναμικό λαϊκό πλειοψηφικό ρεύμα έθεσε επιτακτικά το αίτημα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Εθνικής Ανεξαρτησίας-Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Ανατράπηκε και τις τρεις με διάφορους τρόπους και διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Η Χούντα έβαλε στο γύψο τη χώρα, ανέκοψε την ορμή των δημοκρατικών νεοαστών (τυπικός εκπρόσωπος ο Τρίτσης) και του μαχητικού λαϊκού κινήματος. Το ΠΑΣΟΚ του Α.Γ. Παπανδρέου απορρόφησε, με δόλωμα τον πατριωτισμό, τους δημοκρατικούς νεοαστούς και την Εαμική αριστερά, διακηρύσσοντας ότι «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», αλλά στην πράξη η εξάρτηση παρέμεινε αναλλοίωτη. Την τρίτη φορά τα λαϊκά αιτήματα απεμπολήθηκαν από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με πρωταρχική ευθύνη του ίδιου του κ. Τσίπρα.
Η μεταστροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ πυρπολεί το αναγεννώμενο, κυριολεκτικά από την τέφρα του, λαϊκό Κίνημα. Ειδικότερα η Αριστερά, ως συνώνυμο της συνέπειας λόγου/πράξης και εμπιστοσύνης ηγεσίας-λαού, υπέστη βαρύ πλήγμα. Εδραιώνεται η αντίληψη «όλοι ίδιοι είστε». Χειρότερη υπηρεσία προς τη χώρα δεν μπορούσε να υπάρξει. Η απαξίωση είναι γενική, πλήρης, ολοκληρωμένη, σε όλο το κατεστημένο πολιτικό φάσμα. Κανείς να μην εκπλαγεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ πληρώσει άμεσα την παρασπονδία του, στις εκλογές, με πολύ βαρύτερο τίμημα από ότι οι προηγούμενοι.